Απολογία Φούρα με αιχμές και ορκωμοσία αιρετών με ανάλαφρα Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ (mosxosg@hotmail.com)

Ημέρες απολογισμού για την παράταξη του απελθόντος δημάρχου Πατρέων, αλλά και γι αυτήν του κ. Κατσικόπουλου, με την ιδιότητα του απερχομένου πρώην νομάρχη Αχαΐας. Με δυο μακροσκελέστατα κείμενα που είδαν το φως της δημοσιότητας από τον τοπικό Τύπο, οι πατρινοί που ενδιαφέρονται για τα κοινά έγιναν κοινωνοί των όσων συντελέστηκαν από τις υπηρεσίες του Δήμου και της Νομαρχίας.

Και για την δραστηριότητα των υπηρεσιών της δεύτερης ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει τα όσα πραγματοποιήθηκαν, παρά την προσπάθεια της κεντρικής διοίκησης να την απενεργοποιήσει αφαιρώντας μέρος από τις παλιές αρμοδιότητες της, προφανώς στην προοπτική της πλήρους κατάργησής της, κάτι που σήμερα επιβεβαιώνεται με την μεταφορά του συνόλου σχεδόν των αρμοδιοτήτων στους νεότευκτους καλλικρατικούς δήμους.

Παρένθεση, πάντα είχα μια περιέργεια. Αφού η επωνυμία των δήμων δεν αναφέρεται στον γνωστό και δοξασμένο Αθηναίο Καλλικράτη, αλλά στον Αχαιό συνώνυμό του, καταγεγραμμένο στην ιστορία της περιοχής μας ως συνεργάτη των Ρωμαίων καταχτητών, στους οποίους παρέδωσε κοντά χίλια κεφάλια Αχαιών σε ένδειξη υποταγής στις υπηρεσίες των νέων αφεντάδων, πως γίνεται και σήμερα του περιποιούν τέτοιες τιμές;

Κλείνω παρένθεση και συνεχίζω. Παρά το κουτσέρεμα των φτερών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης δεν είδα τον απερχόμενο νομάρχη να διαμαρτύρεται για υπονόμευση του έργου του. Τουναντίον εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν οι αιχμές που άφησε ο απελθείς δήμαρχος, ο οποίος αναφερόμενος στο τετραετές οδοιπορικό του στο δήμο Πατρέων, μίλησε για κάποιος αφύσικες και περίεργες συμμαχίες, που βρέθηκαν εναντίον του!

Και επειδή αφύσικες δεν μπορεί να θεωρούνται οι ενέργειες των αντιπολιτευομένων δημοτικών παρατάξεων, μένει να διευκρινιστεί ποιους αφορά ο χαρακτηρισμός. Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι λοξές ματιές πέφτουν προς την πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, προς όσους εντός του ΠΑΣΟΚ και της δημοτικής ομάδας της πλειοψηφίας δεν είδαν με καλό μάτι το «φέσι» Φούρα που τους φόρεσε ο Γ. Παπανδρέου. Το ίδιο όμως συνέβη και στον κ. Κατσικόπουλο, αλλά ο ίδιος δεν βγήκε στα κεραμίδια να αφήσει αιχμές.

Γεγονός πάντως είναι ότι  αυτούς τους διαφωνούντες, τους βρήκε να «μπλέκονται στα πόδια» του ο απελθείς δήμαρχος. Αυτά, χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω το μικρό του ανάστημα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης, παρά τα τέσσερα δάνεια που χρεώθηκε ο Δήμος επί δημαρχίας του, κάτι που τόνισε και ο πρώην δήμαρχος και σύντροφός του Ανδρ. Καράβολας.

Διότι βεβαίως όταν προχωράς σε συνομολόγηση συμβάσεων του τύπου 145 χιλ. ευρώ για πότισμα και συντήρηση κοινοχρήστων χώρων μέχρι το Μάρτιο του 2014, μπορούν ακόμη και οι καλόπιστοι δικοί του άνθρωποι να μην αναρωτηθούν, δηλαδή τι θα γινόνταν εάν η σύμβαση προέβλεπε λήξη ισχύος μέχρι το τέλος της παρούσης θητείας; Ήταν τόσο σίγουρος για την επανεκλογή του; Ή τι συμβαίνει και μέχρι το καλοκαίρι του 2013 ισχύει η σύμβαση 60 χιλ. ευρώ για αναδάσωση του Δασυλλίου; Εδώ είναι οι αφύσικες συμμαχίες. Άλλο πάλι, μέχρι τον Μάιο του 2011 σύμβαση 215 χιλ. ευρώ συνήφθη για αποψίλωση κοινοχρήστων χώρων!

Επίσης γιατί δεν πρέπει να προηγηθεί η πληρωμή της μισθοδοσίας και ποιος ο λόγος της προσπάθειας χθες Τετάρτη - ημέρα τελευταίου δημ. συμβουλίου της αρχής Φούρα - να κλείσει πλειάδα θεμάτων που χρονίζουν και να πληρωθούν δημοπρατήσεις πρόσφατες όταν προηγούνται άλλες απλήρωτες;

Ε, για ένα να είμαστε σίγουροι. Με δεδομένη την θέση της κυβέρνησης για περιορισμό της επιδότησης των δήμων στα 3 δις ευρώ, χρειάζεται χρηστή διαχείριση για να μην υπερχρεωθεί ο δήμος και καταλήξει στην επιτήρηση, που σημαίνει ότι η ετήσια κρατική επιχορήγηση θα χρησιμοποιείται πρώτον για να πληρωθούν οι πιστωτές και μετά ότι περισσέψει θα δίδεται για τις ανάγκες του δήμου.

 Όμως οι ημέρες που πέρασαν ήταν και της ορκωμοσίας δημάρχου και συμβούλων. Νέο αίμα, τουλάχιστον κατά 60% εισέρρευσε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ελπίδα πιστεύω, για το μέλλον της πόλης. Αρχής γενομένης από τον Πέτρο Ψωμά, τον ευγενικό και μορφωμένο νέο που τον γνωρίσαμε  ως εκπρόσωπο Τύπου της παράταξης «Τώρα για την Πάτρα». Και που προσφέρει στην πόλη με την έκδοση του τρίτου βιβλίου του, ένα εξαιρετικό πόνημα με τίτλο «Πατρινό σαν σήμερα». Με την ιδιότητα του εκπροσώπου Τύπου προεκλογικά και αυτήν του συντονιστή εντός της αίθουσας ορκωμοσίας το π. Σάββατο, ο Π. Ψωμάς κατάφερε να φέρει σε πέρας την όντως δύσκολη και πρωτόγνωρη για τον ίδιο, διαδικασία προσφώνησης και παρουσίασης των αιρετών. 

Έξω, στην πόρτα εισόδου του Θεάτρου «Απόλλων» η Σοφία Φάκου, η αεικίνητη κυρία που δίνει ψυχή και σώμα για την επιτυχία της παράταξης, πασχίζει να κρατήσει την διαδικασία εισόδου μελών και φίλων σε ένα θέατρο που οι μισοί όροφοι του έχουν αποκλειστεί μετά τον σεισμό για λόγους ασφαλείας. Και μέσα οι πρώτες ομοβροντίες κατά Δημαρά πέφτουν από την αντιπολίτευση, συγκεκαλυμένες μεν, αποκαλυπτικές δε, για το τι μέλλεται να ακολουθήσει εν συνεδρία δημ. Συμβουλίου.

Οι ενστάσεις άρχισαν από εκπρόσωπο παράταξης για το μη ανεξίθρησκον της τελετής ορκωμοσίας, ενώ ο δημοτικός λόγος από άλλον εκπρόσωπο αντικατεστάθη από τον κομματικό, λόγος ευθέως αντιπαρατιθέμενος προς την νέα δημοτική αρχή.

Αλλά, για σταθείτε, μήπως χάθηκε ο χρόνος για άσκηση αντιπολίτευσης; Αν όχι, τότε ποιος ο λόγος να έχει αρχίσει ένας πόλεμος τρεις εβδομάδες πριν καλά-καλά ορκιστεί και προτού αναλάβει διοίκηση η παράταξη «Τώρα για την Πάτρα»;

Πέραν όμως αυτών, η διαδικασία της ορκωμοσίας είχε και τα ανάλαφρά της. Έφθανε κανείς να παρακολουθήσει τις χειραψίες που ανταλλάσσονταν μεταξύ αιρετών και επικεφαλής αντίθετων παρατάξεων για να πεισθεί ότι «ανάγκα και Θεοί πείθονται».

Εκείνο όμως που προκάλεσε την απορία αρκετών αιρετών, ήταν το χειροφίλημα νεοφώτιστης συμβούλου κατ’ αρχάς προς τον σεβ. Μητροπολίτη  Πατρών που χοροστάτησε κατά την θεία λειτουργία, κάτι που έκανε σχεδόν το σύνολο των εκλεγέντων. Όμως η νεοφώτιστη δεν σταμάτησε εκεί. Προχώρησε και στο χειροφίλημα του νέου Δημάρχου, ενέργεια που προκάλεσε συστολή στον κ. Δημαρά, απορίες στους επικεφαλής που παρακάθονταν μαζί του και μουρμούρισμα στο κοινό.

Γι αυτό και το σχόλιο ήρθε από κάποιον ψιθυριστά και αβίαστα: «Και δεσπότης δημαρχέ μου»!

  

Ρατσιστικός “προληπτικός” περιορισμός μεταναστών επιβατών στα πλοία της ΑΝΕΚ;;;

---

Δεκεμβρίου 23, 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σύμφωνα με μαρτυρίες μεταναστών επιβατών στο πλοίο ELYROS της ΑΝΕΚ τη Δευτέρα 20 Δεκέμβρη 2010, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από τον Πειραιά προς τη Σούδα, εκτυλίχτηκε ένα εφιαλτικό επεισόδιο ρατσισμού.
Όπως καταγγέλλουν οι συγκεκριμένοι μετανάστες επιβάτες του συγκεκριμένου πλοίου, υπάλληλος φύλαξης (ίσως Security) του πλοίου προχώρησε σε υποχρεωτική συγκέντρωση 15 μεταναστών επιβατών για Χανιά (μεταξύ των οποίων και οι ίδιοι) και τους οδήγησε αναγκαστικά και παράνομα σε ειδικό χώρο του πλοίου, με την απειλή να τους κλειδώσει εκεί ή να καλέσει την αστυνομία να τους παραλάβει το πρωί στο λιμάνι, αν τολμούσαν να μετακινηθούν. Πιο πριν είχε φροντίσει να τους αποσπάσει με απειλές και να παρακρατάει παράνομα τα χαρτιά τους.
Όταν άλλος μετανάστης επιβάτης, που αντιλήφθηκε τι συμβαίνει, ζήτησε εξηγήσεις διαμαρτυρόμενος στον φύλακα, πήρε την εξωφρενική απάντηση ότι οι ενέργειές του αποσκοπούσαν στην αποτροπή κλοπών στο καράβι !!
Ο «υπερβάλλων ζήλος» του σεκιουριτά της ΑΝΕΚ, είτε ενήργησε από προσωπικά ξενοφοβικά και ρατσιστικά κίνητρα, είτε εκτελούσε εντολές, εκθέτει ανεπανόρθωτα την εταιρεία που έχει όλη την ευθύνη για την ασφαλή και αξιοπρεπή μεταφορά όλων των επιβατών της.
Αναμένουμε από την ΑΝΕΚ τις απαραίτητες εξηγήσεις για το πρωτοφανές αυτό ρατσιστικό περιστατικό που εκθέτει ανεπανόρθωτα τον κρητικό λαό και τις παραδόσεις του.
Δεν θα επιτρέψουμε κανένα προληπτικό μέτρο, καμιάς εταιρείας, να τσαλακώνει τη ζωή και την ελευθερία μας.


………………….
Φωτό από την παράσταση διαμαρτυρίας του Φ.Μ.Κ. έξω από το κεντρικό πρακτορείο της ΑΝΕΚ, στις 22-12-2010.

Πάτρα: Ανοικτή επιστολή των εργαζομένων Αντζουλάτου προς την τοπική κοινωνία

Θεωρούν ότι ο όμιλος δέχεται άδικες επιθέσεις

06/12/2010 

Ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας για τις άδικες όπως ισχυρίζονται επιθέσεις, μέσω δημοσιευμάτων που δέχεται ο όμιλος Αντζουλατου, έδωσαν στην δημοσιότητα σήμερα οι εργαζόμενοι. Στην ανακοίνωσή τους μάλιστα τονίζουν ότι πρόκειται περί πληρωμένης δημοσίευσης, προκειμένου να είναι σίγουροι ότι θα δημοσιευτεί από όλα τα τοπικά μέσα.
Αφορμή για την ανακοίνωση ήταν το δημοσίευμα της εφημερίδας "Παρασκευή και 13"  το οποίο εμπλέκει τον Κώστα Αντζουλάτο σε φορολογικές παραβάσεις.
Η ανακοίνωση  των εργαζομένων έχει ως  εξής :

"ΔΗΛΩΣΗ –ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΤΩΝ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΥ

Με αυτή την ανοικτή επιστολή, εμείς οι εργαζόμενοι του Ομίλου Αντζουλάτου, νοιώθουμε την ανάγκη να απευθυνθούμε στην τοπική κοινωνία, μετά την αφόρητη πίεση και άδικη επίθεση που δέχεται ο Όμιλος από παντού.
Είμαστε σε αυτή την επιχείρηση πολλά χρόνια, την στηρίξαμε και μας στήριξε, έτσι ώστε να ζούμε εμείς και οι οικογένειες μας αξιοπρεπώς. Η επιχείρηση μας αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο σε αντίθεση με την περιοχή που -ως γνωστόν- μαστίζεται από την ανεργία και τον συνεχή μαρασμό των επιχειρήσεων.
Πριν από δυο χρόνια καταστροφική πυρκαγιά διέλυσε τα πάντα και η πρώτη σκέψη όλων μας ήταν ότι θα βρεθούμε στον δρόμο.
Όμως ο πρόεδρος του Ομίλου αρνήθηκε να κλείσει την επιχείρηση όπως πολύ εύκολα θα μπορούσε, παρότι και σε αυτό πολεμήθηκε. Την έστησε πάλι, από την αρχή.
Μέσα σε ένα έτος αναγέννησε από τις στάχτες της την εταιρία, κράτησε το ανθρώπινο δυναμικό και δημιούργησε μια ακόμη καινούργια επιχείρηση, προσφέροντας στην πόλη νέες θέσεις εργασίας.
Εμείς είμαστε αυτοί που με κίνδυνο της ζωής μας μπήκαμε στο καιγόμενο κτήριο και σώσαμε το ηλεκτρονικό αρχείο της  επιχείρησης, αποδεικνύοντας την αγάπη και τον σεβασμό μας στον Κώστα Αντζουλάτο και  στο δημιούργημα του.
Μερικούς μήνες μετά την πυρκαγιά ήρθε και η οικονομική κρίση κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για όλους μας.
Θεωρούμε πλέον υποχρέωση μας, ως εργαζόμενοι που αγαπάμε και μοχθούμε για αυτή την εταιρία, να σταθούμε στο πλάι της και να την προστατεύσουμε.
Δηλώνουμε  υπεύθυνα, θέλοντας να ακουστεί δυνατά η αλήθεια, και  γνωρίζοντας τα πραγματικά γεγονότα, ότι όλα τα δημοσιεύματα στον τύπο θα καταρρεύσουν ως χάρτινοι  πύργοι διότι ο Όμιλος  έχει ελεγχθεί και ελέγχεται από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες της Κράτους.
Οι υπεύθυνοι του λογιστηρίου, είμαστε σε θέση  να καταθέσουμε  ότι ουδέποτε εχει  επιβληθεί πρόστιμο στον Όμιλο μετά από τακτικό φορολογικό έλεγχο. Έχουμε ελεγχθεί για όλες μας τις εταιρείες, χωρίς να βεβαιωθεί καμία παράβαση μέχρι και σήμερα.
Κατανοούμε δε, απόλυτα, ότι η ενορχηστρωμένη  αυτή επίθεση  εναντίον του προέδρου μας προέρχεται από ταπεινά κίνητρα προσωπικής εμπάθειας και πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ζητούμε από την τοπική κοινωνία να αναλογισθεί αν αξίζει τον κόπο να πολεμά επιχειρήσεις τέτοιου μεγέθους και προσφοράς στο σύνολο.  Γνωρίζοντας μάλιστα ότι δεν υπάρχουν πλέον πολλές στην περιοχή μας.
Διαμαρτυρόμαστε και καταγελούμε την άδικη επίθεση που δέχεται ο Όμιλος  και ο πρόεδρος του Κωνσταντίνος Αντζουλάτος, τίμιος και έντιμος άνθρωπος, πράγμα που ενοχλεί.
Αφήστε μας επιτέλους να δουλέψουμε απερίσπαστοι, μήπως και καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κρίση που μαστίζει  την χώρα μας. Δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε στο πλευρό ενός από τους ανθρώπους που εχει όραμα διάθεση και αποδεδειγμένες ικανότητες να προχωρήσει και να κρατήσει την επιχείρηση του ζωντανή για το καλό της περιοχής μας και για το καλό όλων μας .

Με αγανάκτηση, το σύνολο των εργαζόμενων του Ομίλου

Πάτρα 06/12/2010

ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ  ΜΑΣ ΘΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ  ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ."

ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13
Το δημοσίευμα που ήταν αφορμή για την ανακοίνωση των εργαζομένων αναφέρει τα εξής:
"Ο Κωνσταντίνος Αντζουλάτος είναι ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου νομού Αχαΐας, και μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 ο ιδιοκτήτης ενός ομίλου 14 εταιρειών με δραστηριότητες στους τομείς της ξυλείας, των πλαστικών και άλλων… Το 2009 μεταβίβασε τις 14 εταιρείες του ομίλου στη μητέρα του Μαρία Αντζουλάτου, με προφανή σκοπό να αποφύγει τα όσα «φοβερά και τρομερά» προέκυψαν από τους ελέγχους που έκανε η οικονομική επιθεώρηση Δυτικής Ελλάδος στον πολυσχιδή σε δραστηριότητες όμιλό του…
Στο αποκαλυπτικό πόρισμα της οικονομικής επιθεώρησης διαπιστώθηκαν σε βάρος του υπερτιμολογήσεις, παράνομες επιστροφές ΦΠΑ, έκδοση μη νόμιμων παραστατικών αγοράς επενδυτικών αγαθών, έκπτωση-συμψηφισμός ΦΠΑ με μη νόμιμα παραστατικά κ.λπ. και όλα φυσικά σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος…
Ο Κωνσταντίνος Αντζουλάτος, εκτός από πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αχαΐας, είναι επίσης πρόεδρος του φορέα Επιχειρησιακών Προγραμμάτων Ανταγωνιστικότητας και Επιχειρηματικότητας και μέλος της Περιφερειακής Γνωμοδοτικής Επιτροπής Δυτικής Ελλάδος η οποία γνωμοδότησε για την υπαγωγή ή μη επιχειρήσεων σε επιχορηγούμενα από το κράτος ή την Ευρωπαϊκή Ένωση επενδυτικά προγράμματα (δηλαδή ελέγχων και ελεγχόμενος!).
Το μεγάλο κόλπο με επιχορηγήσεις…
Η υπόθεση για έναν από τους ισχυρότερους οικονομικούς και θεσμικούς παράγοντες της Αχαΐας ήρθε στο φως (και με την έκδοση εισαγγελικής παραγγελίας) κατά τη διάρκεια φορολογικού ελέγχου σε μια επιχείρηση με την επωνυμία Πετρόπουλος Ιωάννης του Παν. – Οικοδομικά, Μηχανολογικά κ.λπ. Έπειτα από διασταυρωτικές επαληθεύσεις η συγκεκριμένη επιχείρηση εξέδιδε και διακινούσε σωρηδόν εικονικά φορολογικά στοιχεία με λήπτες διάφορες επιχειρήσεις ανά την Ελλάδα (μια κατάσταση ιδιαίτερα εκτεταμένη και σήμερα).
Το κουβάρι της φορολογικής απάτης και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος (μέσω επιχορηγήσεων σε επενδυτικά προγράμματα του ομίλου Αντζουλάτου) άρχισε να ξετυλίγεται με αφορμή την καταγγελία της επιτρόπου του ελεγκτικού συνεδρίου Σοφίας Βλάχου η οποία κατήγγειλε στο ΣΔΟΕ το 2004 τον Μιλτιάδη Σπυρόπουλο, ότι εγκατέστησε υδραυλικά στην υπό ανέγερση οικοδομή της στον Άγιο Βασίλειο Πατρών χωρίς να της παραδώσει κανένα νόμιμο παραστατικό είσπραξης με συνέπεια να έχει δυσκολίες για την ηλεκτροδότηση της οικοδομής της (ο Μιλτιάδης Σπυρόπουλος εμφανιζόταν ως τεχνικός υποστηριχτής της τεχνικής κατασκευαστικής εταιρείας με την επωνυμία ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΕ με έδρα την Πάτρα. Η εταιρεία ανήκε στον Ιωάννη Πετρόπουλο).
Από τον έλεγχο του ΣΔΟΕ διαπιστώθηκε ότι η ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ λειτουργούσε στην ουσία ως «μηχανή έκδοσης και διακίνησης εικονικών τιμολογίων για όσους ενδιαφέρονταν (εταιρείες και φυσικά πρόσωπα) να γλιτώνουν φόρους δικαιολογώντας δαπάνες στην εφορία…
Τέτοια εικονικά φορολογικά στοιχεία εμφάνισε και στην πελάτισσά του επίτροπο του ελεγκτικού συνεδρίου και ο Ιωάννης Πετρόπουλος, ώστε να δικαιολογήσει στο ΣΔΟΕ τις εργασίες που έκανε στην οικοδομή της…
Είπαμε ότι δήλωνε τεχνικός υποστηριχτής της ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ, ιδιοκτησίας του Μιλτιάδη Σπυρόπουλου, η οποία παρείχε υπηρεσίες όπως εγκαταστάσεις ύδρευσης, θέρμανσης και υδρορροών σε κτίρια και οικοδομές… Μάλιστα η επαγγελματική του σφραγίδα ανέφερε: «Υδραυλικές εγκαταστάσεις ψύξη – θέρμανση – κλιματισμός»… Η συγκεκριμένη εταιρεία δήλωσε στο ΣΔΟΕ Πατρών (στις 4/1/2005) ότι είχε πτωχεύσει, αλλά συνέχισε να εκδίδει εικονικά φορολογικά στοιχεία, έναντι βέβαια αμοιβής από τους πελάτες της. Και η μεγάλη αποκάλυψη: Ο μεγαλύτερος πελάτης του και λήπτης τέτοιων τιμολογίων-μαϊμού ήταν, όπως έδειξε ο έλεγχος της Οικονομικής Επιθεώρησης Δυτικής Ελλάδας, ο όμιλος Κ. Αντζουλάτου με 14 εταιρείες στην Αχαΐα (ανάμεσα στις λήπτριες εταιρείες των εικονικών τιμολογίων ήταν η HOBBY A.E., η ELEMATICA ΑΒΕΕ, η PROFI A.E. κ.λπ.). Στις εταιρείες αυτές οι οποίες είχαν αναλάβει, μέσω εγκεκριμένων επενδυτικών προγραμμάτων από την πολιτεία ύψους εκατομμυρίων ευρώ, την αναδιοργάνωση και την επέκταση των μονάδων τους, δόθηκαν εκατοντάδες υπερτιμολογημένα τιμολόγια δήθεν δαπανών, έτσι ώστε και τις επιχορηγήσεις από το κράτος να λάβουν και στο τέλος να ζητούν ακόμη από την εφορία και επιστροφές ΦΠΑ για δαπάνες… Φυσικά τα επενδυτικά αυτά σχέδια είχαν και την έγκριση -όπως προείπαμε- και του Κωνσταντίνου Αντζουλάτου, ως μέλους της Περιφερειακής Γνωμοδοτικής Επιτροπής Δυτικής Ελλάδας (καθότι πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αχαΐας)…
Το «καυτό» πόρισμα
Από το 2005 και έως το 2010 και μέσω ενός έξυπνου δικτύου η ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗ (ως υπεργολάβος, παρότι δεν είχε ούτε υπαλλήλους, ούτε εξοπλισμό για να παράσχει υπηρεσίες σε τρίτους) «έκοψε» προς χάριν των εταιρειών του ομίλου Αντζουλάτου χιλιάδες εικονικά τιμολόγια (αυτά αφορούσαν εκτός των άλλων δήθεν εγκαταστάσεις υδραυλικών συστημάτων, παροχή υλικών κ.λπ.)…
Το όλο σύστημα της συναλλαγής στηριζόταν σε πάμπολλες δίγραμμες επιταγές που «κόβονταν» με διαταγή της ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΕ, ύψους εκατομμυρίων ευρώ από τις εταιρείες του ομίλου Αντζουλάτου για δήθεν παροχή υπηρεσιών… Οι επιταγές εισπράττονταν μέσω τραπεζών από τον ιδιοκτήτη της ΕΡΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ Γιάννη Πετρόπουλο και αφού παρακρατούσε μέρος των ποσών (για το έργο του της «παροχής εικονικών τιμολογίων» στις εταιρείες του ομίλου Αντζουλάτου και όχι βεβαία παροχής υπηρεσιών), επανακατέθετε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων στους τραπεζικούς λογαριασμούς του Αντζουλάτου…
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα -όπως αναφέρεται στο πόρισμα της Οικονομικής Επιθεώρησης- ότι ο «παραγωγός» των εικονικών τιμολογίων Γιάννης Πετρόπουλος ήταν συνταξιούχος του ΙΚΑ με αναπηρία 67%… Στο «κόλπο» ως συνεργάτες του ή σύζυγός του και ο γιος του, στρατιωτικός στην Πολεμική Αεροπορία. Σε σύνολο 13 δίγραμμων επιταγών που του εξέδωσε ο Κωνσταντίνος Αντζουλάτος για δήθεν παροχή υπηρεσιών στις εταιρείες του (οι οποίες έπρεπε να δικαιολογούν τις επιχορηγήσεις που έπαιρνε από το κράτος για τα επενδυτικά σχέδια που του εγκρίθηκαν) εισέπραξε περίπου 1.610.000 ευρώ… κέρδη με αέρα κοπανιστό…
«Ο Πετρόπουλος Ιωάννης», αναφέρει το πόρισμα της οικονομικής επιθεώρησης, «σύστησε την επιχείρηση με σκοπό και μόνον την έκδοση εικονικών και ψεύτικων τιμολογίων, και τα προσέφερε σε διάφορες εταιρείες (ανάμεσα τους και αυτές του κ. Αντζουλάτου) προκειμένου να συμψηφίσουν παρανόμως ΦΠΑ με εικονικές δαπάνες (έξοδα) και όλα τα παραπάνω σε βάρος του Δημοσίου. Και όλα αυτά -όπως ο ίδιος δήλωσε ως υπεύθυνος- χωρίς να απασχολεί προσωπικό, χωρίς αγορά υλικών για την κατασκευή, συντήρηση έργων, χωρίς μηχανολογικό εξοπλισμό, χωρίς καν να διαθέτει φορτηγό για τη μεταφορά αγαθών και υλικών…
Το εύρος των εργασιών του αφορούσε δήθεν επισκευή και κατασκευή εξαρτημάτων φορτωτή, κατασκευή ηλεκτρονικών εγκαταστάσεων, τοποθέτηση φωτιστικών, γυψοκατασκευών, ελαιοχρωματισμούς, επισκευή ατμολέβητος, κομπρεσέρ, τεντών, φωτεινών επιγραφών, μέχρι επεκτάσεις δικτύων ΟΤΕ κ.τ.λ."

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου, 2010 23:03:26

ΟΡΟΣΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ, στην επί ΔΝΤ εποχή του ΠΑΣΟΚ

Από Γιώργος Μόσχος την Πέμπτη, 9 Δεκεμβρίου 2010 στις 10:22 μ.μ.

Ποιος μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος μετά τα όσα έλαβαν χώρα εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, στις  κατά την ομιλία του Ύπατου Αρμοστού κ. Ντομινίκ Στρος Καν; Δεν υπήρξα ποτέ προσωπολάτρης του συγχωρεμένου Α. Παπανδρέου, ωστόσο δεν μπορώ να μην ανακαλέσω στη μνήμη μου κάποιες θετικές στιγμές από την πολιτική διαδρομή του. Και σίγουρα, εάν ζούσε δεν θα έφτανε στο κατάντημα να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τον επικεφαλής του ΔΝΤ, ο οποίος με όλο τον πατερναλιστικό οίστρο του νουθετούσε τους εθνικά ανεξάρτητους (τρομάρα τους ο θεός να τους κάνει τέτοιους) βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος (από που κι ως που κυβερνώντες δηλαδή;). Θα  κατακεραύνωνε δε, την αξιωματική αντιπολίτευση που δέχθηκε την επιτίμηση του κυρίου ΔΝΤ, γιατί δεν ψήφισε το Μνημόνιο.
Σαν ορόσημο εθνικής υποτέλειας είχαμε το "Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σου" που είπε ο Έλληνας υπουργός Εθν. Αμύνης στον Αμερικανό επιτηρητή, λίγο μετά τον Εμφύλιο. Με τα σημερινά μέτρα θα το κρίναμε τότε ως εθνική ευεργεσία και τον υπουργό εκφραστή αυτών των αισθημάτων. Στη Μεταπολίτευση είχαμε το περίφημο "ανήκομεν εις την Δύσην" του συγχωρεμένου Κ. Καραμανλή και δεδομένου ότι έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ έστω και για λίγο καιρό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ανθελληνική στάση των ΗΠΑ, στο Κυπριακό, ίσως θα έπρεπε να τον ανακηρύξουμε νέον Κολοκοτρώνη, ποπολάρο ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο. Μετά, ε, "Μετά ήρθαν οι μέλισσες". Εκείνο το ασήμαντο ανθρωπάκι που ξεκίνησε την πρωθυπουργική του καριέρα με εκβιασμούς, εννοώ τον Κ. Σημίτη, του ΠΑΣΟΚ ντε. Άμα τη αναλήψη των καθηκόντων του είπε εκείνο το "ευχαριστώ τους Αμερικανούς".  Και τώρα οι σφήκες.
Η εθνική ντροπή. Το ξεπούλημα για ένα δάνειο, όταν θα χρειαστούμε δυο ισάριθμα τα επόμενα δυο χρόνια.
Ας το εννοήσουμε. Μετά το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, όπου έγινε  κλοπή χρημάτων των μικροκαταθετών, τώρα είμαστε στη δεύτερη φάση, όπου γίνεται μια τεράστια μεταφορά χρήματος από την εργασία προς στην εργοδοσία και το χειρότερο, εςνέχεται ο κίνδυνος του κοινωνικού εμφυλίου των γενεών. Πιστευει κανείς ότι μπορεί να έχουν κάποια σχέση με τον Σοσιαλισμό τα παραπάνω; Που θα βρίσκαμε τα 110 δις; Οπουδήποτε, με όσα προσφέραμε. Πχ στην Κίνα, που της πουλήσαμε το λιμάνι του Πειραιά, στην Ρωσία που θέλει να περάσει το αέριό της στην Ευρώπη κ.ό.κ.
Και έπεται συνέχεια. την Πέμπτη 9-12-10 κατατέθηκε στη Βουλή κυριολεκτικά στο παραπέντε πριν κλείσει το πολυνομοσχέδιο που ξετινάζει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Χαρίζει τα πάντα στους εργοδότες και επιφυλάσσει ρόλο συνδιαχειριστή των απολύσεων στα συνδικάτα, από κοινού με τους επιχειρηματίες. Η γενιά των 700 ευρώ γενικεύεται σε κοινωνία των 700 ευρώ. Ντροπή. Ούτε η χούντα του Παπαδόπουλου δεν τόλμησε κάτι τέτοιο. Την Τρίτη 14-12-10 το πολυνομοσχέδιο ψηφίζεται στη Βουλή από τους σοσιαλιστάς (ο Θεός να τους κάνει σοσιαλιστές) του ΠΑΣΟΚ, εντός μιας συνεδρίας. Και έχουμε συνέχεια. Την επομένη ημέρα  ακολουθεί πανελλαδική απεργία.

Διερευνώντας με τα κυάλια το άδηλον μέλλον

Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980

Παρασκευή, 10 Δεκεμβρίου 2010 - Αναδημοσίευση από το tromaktiko

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...
''newsbeast''.

Σπίθα αγανάκτησης για τον φόνο του συμπατριώτη τους Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ (mosxosg@hotmail.com)

Η πορεία του περασμένου Σαββάτου 4.12.10, στο κέντρο της Πάτρας από μεγάλη μερίδα Αφγανών προσφύγων, σε ένδειξη πένθους και διαμαρτυρίας για τον συμπατριώτη τους Σαρντάρ, που έπεσε θύμα του ασυνείδητου  Ιταλού φορτηγατζή, είναι η σπίθα της αγανάκτησης που σιγοκαίει στην ψυχή αυτής της κοινωνίας των κατατρεγμένων, που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα, στην πολιτισμένη Ευρώπη, καθώς αποτέλεσε το δεύτερο θύμα, κατά τον ίδιο τρόπο, σε λίγο διάστημα.

Είναι το καμπανάκι της ηθικής κατάπτωσης της κοινωνίας του φιλοτομαρισμού των εχόντων την πρώτη ευθύνη για την πορεία του τόπου,  από τις διοικητικές θέσεις που κατέχουν σε τοπικό επίπεδο, όχι μόνον στην τοπική αυτοδιοίκηση, θεσμό που έχει ή τουλάχιστον πρέπει να έχει άμεση επαφή με τον πολίτη, αλλά και σε εκτελεστικό και δικαστικό.

Ένας νέος άνθρωπος πέφτει θύμα τροχαίου στην Εθνική Οδό ενώ προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο πίσω μέρος καρότσας φορτηγού, που ελπίζει να τον οδηγήσει εκεί που τα όνειρα αποκτούν υπόσταση, ενώ άλλο όχημα που ακολουθεί  προσκρούει επί του προπορευόμενου οχήματος και τραυματίζει σοβαρά τον Αφγανό. Αυτή είναι η αρχική ενημέρωση των αρμοδίων αρχών και με αυτή την πληροφορία επιλαμβάνονται του γεγονότος. Έως εδώ ακολουθείται η τυπική διαδικασία για το θλιβερό γεγονός, με δεδομένο πως πρόκειται για συνήθη τραυματισμό. Κρατείται ο δράστης επί τρίωρο, ανακρίνεται και αφήνεται ελεύθερος, ενώ στο μεταξύ το θύμα που έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο αφήνει την τελευταία του πνοή, από εσωτερική αιμορραγία. Από κει και πέρα τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο της αδιαφορίας. Ο δράστης φεύγει για Πρέβεζα, προκειμένου να ταξιδεύσει με το επόμενο πλοίο και πλέον όλοι αναρωτούνται. 

Μα είναι εικόνα θεσμοθετημένης δικαστικής και εκτελεστικής αρχής, το να σκοτώνεται ένας άνθρωπος μετά από τροχαίο, για το οποίο μάρτυρες αυτόπτες καταγγέλλουν πως υπήρξε δόλος και πρόθεση από τον δράστη, ο οποίος όχι μόνον

δεν ανέκοψε ταχύτητα  στην θέα του θύματος, αλλά τουναντίον ανέπτυξε αυτήν; Και αντί να ακολουθεί σύλληψή του, εμείς να γινόμαστε θεατές απολογίας της αστυνομίας, που επικαλείται την εισαγγελική αρχή, η οποία έδωσε προφορική εντολή για ελευθέρωση του δράστη;

Πως αλήθεια θα αισθανόταν ο οποιοσδήποτε από εμάς εάν συνέβαινε αυτό στον συγγενικό περίγυρό του; Δεν θα μιλούσαμε, τουλάχιστον για εγκληματική αδιαφορία; Πολύ περισσότερο εάν νιώθαμε αποδιοπομπαίοι του συστήματος, μιας χώρας που ούτε μας κάλεσε, μήτε μας αφήνει όμως να συνεχίσουμε την πορεία που εμείς χαράξαμε!  Πορεία, η οποία αναγκαστικά διέρχεται μέσω ελληνικού εδάφους, στο οποίο δεν έχουμε σκοπό να παραμείνουμε.

«Το Σάββατο 4/12 οι Αφγανοί πρόσφυγες της Πάτρας κατέβηκαν στους δρόμους της πόλης κρατώντας φωτογραφίες του νεκρού φίλου τους, ζητώντας να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να τους αντιμετωπίζουμε όλοι σαν αυτό που πραγματικά είναι: άνθρωποι».

Τα παραπάνω γράφει ένα μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης Προσφύγων και Μεταναστών, στο  σάιτ του φορέα και αυτό είναι η πεμπτουσία του ζητήματος. Δηλαδή να απαγκιστρωθούμε από την αναχρονιστική «αγκύλωση» της ξενοφοβίας, που ασυναίσθητα μας κατρακυλά στον ολισθηρό δρόμο του υφέρποντος ρατσισμού.

Και είναι να αναρωτιέται κανείς, πώς φτάσαμε μέχρις εδώ, ως κοινωνία της πόλης; Πριν λίγα χρόνια όταν οι Κούρδοι πρόσφυγες είχαν κατακλύσει την παραλιακή πόλη, εμείς ήμασταν που τους συμπαρασταθήκαμε! Όταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία  οι ΝΑΤΟϊκοί βομβαρδισμοί δοκίμαζαν την ανθρωπιά μας, άνθρωποι δικοί μας με πρώτους την Εκκλησία της Πάτρας και το Δήμο Πατρέων, ήσαν αυτοί που στελέχωναν τα καραβάνια της αλληλεγγύης, γεμάτα με βοήθεια που απλόχερα πρόσφεραν οι Πατρινοί. Ακόμη και στην μακρινή χώρα που χτυπήθηκε από το τσουνάμι της φύσης και της  παιδοφιλίας, οι Πατρινοί ήσαν αυτοί που πρόσφεραν οικονομικά και υλικά για την ανόρθωσή της.

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Από τον καταυλισμό της ντροπής και του «εάλω η πόλις», έως το αίτημα που υιοθέτησαν Δήμος και Νομαρχία «να μην γίνει εφιάλτης για τους Πατρινούς το όνειρο του μετανάστη», αίτημα που έγινε πανό, που έγινε σύνθημα και από την συνεπαγόμενη ανάπτυξη των «αφγανοφαγικών» συνδρόμων σε μερίδα συμφερόντων, που εκδηλώθηκαν σε όλο το μήκος της λιμενικής ζώνης, συμπεριλαμβανομένων μεταφορέων και ανδρών του Λιμενικού Σώματος, αλλά και από την δολιχοδρομία του επίσημου κράτους απλώθηκε ένας ιστός που απειλή να δηλητηριάσει την κοινωνία.

Κι όμως η λύση υπάρχει. Αρκεί όλοι να την αναζητήσουμε. Την βρήκαμε στο παρελθόν με τους Κούρδους, αγνοώντας τις εθνικιστικές προτροπές που μας ήθελαν να τους στρέψουμε κατά των γειτόνων ως πολεμικό αντίβαρο, προτροπή που επαναλήφθηκε και στην διαμάχη μας με την ΠΓΔΜ.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη δειλά αλλά εξελισσόμενα παίρνει σάρκα και οστά από επτά χώρες, έως σήμερα, το αίτημα για αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου, που επιβάλλει την επαναπροώθηση στους σταθμούς πρώτης εισόδου σε ευρωπαϊκό έδαφος των μεταναστών από τρίτες χώρες. Μετανάστες ή πρόσφυγες που φθάνουν σε αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες παραμένουν. Από τους γείτονές μας, η Ιταλία αποτελεί μόνη και θλιβερή εξαίρεση, καθώς κυριαρχείται από την ακροδεξιά.

Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο ανυπέρβλητο. Αρκεί η χώρα μας να ακολουθήσει κοινή γραμμή με όσες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με τη δική μας. Ήδη είναι κοινός τόπος ότι οι αντοχές των νοτίων ευρωπαϊκών χωρών έχουν συγκεκριμένο όριο απέναντι στο μεταναστευτικό. Όπως γνωστό είναι ότι οι πρόσφυγες εγκλωβίζονται αναίτια στην χώρα μας, εμποδιζόμενοι από την πολιτεία στο αέναο ταξίδι αναζήτησης, που σε κάποιες περιπτώσεις έλκει την καταγωγή από δεκαετίας!

Να ζητήσουμε την αναθεώρηση της συνθήκης, που πια λειτουργεί εις βάρος και της χώρας μας. Αλλά γιαυτό χρειάζεται κίνημα ενεργών πολιτών που θα πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση την κυβέρνηση, η οποία φαίνεται πως δυσκολεύεται να ξεκολλήσει από τον γερμανογαλλικό άξονα, οποίος παραμένει αδιάφορος. Και έως τότε, η διαχείριση του ζητήματος - αλλά όχι κι η επίλυση - περνά από τα χέρια της νέας δημοτικής αρχής, που δεσμεύτηκε για την παροχή ανθρωπιστικής βοηθείας, σύμφωνη με τις διεθνείς συνθήκες.

Τουλάχιστον για να πάψουμε στο εξής, να βλέπουμε νέα παιδιά που βουτούν στους κάδους απορριμμάτων, για την εξοικονόμηση μιας μπουκιάς φαγητού!